Pomoc, dotycząca
poszukiwań w szczególnych przypadkach
Dzisiaj,
pomocne w poszukiwaniach, są zasoby internetowe (Geneteka,
Poznan Projekt, strony Towarzystw Genealogicznych i in.), lecz trzeba podchodzić
do tych danych z rezerwą (liczne błędy, braki, różne odmiany
nazwiska). Oczywiście we wszelkich badaniach tego typu,
trzeba zwrócić uwagę na potwierdzanie danych -
aktem
związku małżeńskiego. Często np. w aktach zgonu występują
przekręcenia, skróty lub dodatki do nazwisk,
błędy dotyczące wieku. To nie są pewne dane. Dobrze, gdy
znamy wszystkie dane UMZ dotyczące danej osoby. Niektórzy
z badaczy sądzą, że zbieżność nazwiska i imienia wystarczy...
i tu się mylą. Na przykład nazwisko Jankowski nosili
zarówno tzw. nobilitowani (herbowni), jak też drobna szlachta
bezherbowa, uczciwi chłopi, pracownicy folwarków,
bynajmniej z sobą niespokrewnieni. Jeżeli dotrzemy, z udokumentowanymi
danymi, do
przedstawicieli rodziny żyjących w końcu XVIIIw., jest duże prawdopodobieństwo, że nazwisko Jankowski
będzie należało do osób ze stanu szlacheckiego
(łac. magnificus, nobilis, generosus), mimo że wpisano
lab. (łac. laboriosus), czyli pracowity lub hon. (łac.
honestus), czyli uczciwy (te uwagi dotyczą szczególnie
Mazowsza). Sporą część nazwisk robotników folwarcznych
(noszących tylko imię i ewentualnie przezwisko)
utworzono od nazwisk
właścicieli folwarku, np. "Antoni, pracowity robotnik u WP
Jankowskiego", czyli 'Jaki robotnik?' - Jankowski.
W ten sposób "powstało" wiele, szlachecko
brzmiących nazwisk! I jeszcze jeden przypadek, który
występował w aktach: forma podstawowa Krysk, Dadr, Bandur,
Czajka i dodatek -ski, -cki (rzadko) czy -ewski, -ński
(b. często). W I poł. XIXw., zakończył się proces
kształtowania nazwisk (przepisy Napoleona). W XIX i XXw. liczba rodzin o nazwisku
Jankowski była b. duża.
Często,
przeglądając księgi, sporządza się wypisy wszystkich osób noszących
dane
nazwisko. Dla nazwisk popularnych uzbiera się spora
liczba wypisów bez wspólnego związku...
chyba, że mamy do czynienia z osiadłymi właścicielami
części wsi. Wtedy wypisy mogą dotyczyć wielu członków jednej rodziny
pochodzącej od wspólnego praprzodka.
Poniższa pomoc, może
posłużyć
do poszukiwań wszelkiego rodzaju akt metrykalnych, też dla różnych wyznań. Poszukiwania
w szczególnych przypadkach nie należą do rzadkości. Wiadomo, że związki, w
których zachodzi „usynowienie” dziecka, są trudne w poszukiwaniach. Stosując
poniższy algorytm istnieje szansa na odszukanie zapisu aktu urodzenia. Trzeba pamiętać o tym, aby znane nam było
minimum danych osobowych służących ustaleniu tożsamości. Podejrzenia wykluczamy!
- Jeżeli
znane jest imię i nazwisko (nie
jest konieczne), miejsce urodzenia oraz
imiona rodziców to w przybliżeniu
trzeba określić datę urodzenia (+/-7
lat);
- Trzeba poszukiwać akt
urodzenia wszystkich
możliwych dzieci, o znanym Ci imieniu, w wymienionej miejscowości, należącej
do danej parafii. Imię jednego z rodziców musi być zgodne. Nazwisko wcale
nie musi być znane! lub zgodne;
- Dla potwierdzenia, trzeba
poszukiwać aktu małżeństwa rodziców o znanych tobie imionach, co
najmniej jedno z małżonków winno nosić znane ci nazwisko!
- Jeżeli
nie ma aktu małżeństwa, to poszukaj aktu ślubu w pobliskich
parafiach.
- Jeżeli
nie ma aktu małżeństwa, to szukaj w aktach innych wyznań, rozpoczynając
powyższy algorytm od p.2;
WNIOSKI:
Hipotezy dotyczące badań
szczególnych przypadków mogą być najprzeróżniejsze. Gdy znamy nazwisko i imiona
rodziców to badania są dużo łatwiejsze. Trzeba zawsze badać dane akta parafii
całościowo tzn. notować wszystkie urodzenia dzieci o znanym imieniu, w znanej
miejscowości, (chyba że szukamy w ogóle jakiegokolwiek śladu znanej nam
rodziny), rodzice nie muszą się zgadzać co do imienia i nazwiska, ważne by przynajmniej
jedno z nich miało zgodne imię lub nazwisko. Oczywiście w takich przypadkach
dobrze jest, gdy poszukiwania rozszerzymy o wyszukanie aktu
ślubu lub aktów braci i sióstr.
W przypadkach zmiany nazwiska, w indeksach można natrafić
na podwójne wpisy numerów akt lub podwójne
akty, lub w następnych
aktach natrafimy na zbieżność imion i nazwisk. Niestety,
w przypadku popularnych nazwisk, tego typu badanie jest
bardzo pracochłonne.
PRZYKŁAD - Znane
są dane (np. z aktu ślubu):
- Imię dziecka
(pana młodego, zmarłego):
Hipolit;
- Rodzice: Jan i
Jadwiga Kowalczykowie;
- Miejsce ur.:
Siennica;
- Rok ur.: ok. 1823;
SZUKAMY:
Wszystkie dzieci o imieniu Hipolit,
ur.
w Siennicy, w przybliżonych latach 1815 – 1830 oraz:
- syn Jana Kowalczyka i Jadwigi
NN (zwykły, tradycyjny przypadek);
- syn Jana NN. i Jadwigi
Kowalczyk (zwykły, ale rzadki przypadek);
- syn Jadwigi NN. ojca
nieznanego (dość częsty przypadek) - w tym przypadku powinniśmy szukać aktu ślubu, który powinien być spisany
po (?) dacie aktu urodzenia i zawierać następujące dane:
- Związek małżeński zawarty między
Janem Kowalczykiem a Jadwigą NN. – w takim przypadku ojciec dziecka niejako
przyznaje się do niego (jest to przypadek dość częsty, zachodzący w różnych
warstwach społecznych, często wynikający nie ze złej woli, lecz z wyższej
konieczności np. nagłego powołania do słuzby wojskowej zaręczonego, nagłej
choroby i in.).
- Związek małżeński zawarty między
Janem Kowalczykiem a Jadwigą NN. – mąż przyjmuje dziecko nieślubne przyszłej żony
lub prawne dziecko wdowy, niejako usynowia je. Prawnie nazwisko męża staje
się nazwiskiem dziecka.
- Związek małżeński zawarty między
Janem Kowalczykiem i Jadwigą Kowalczyk, wdową lub panną z dzieckiem.
- [...]
PODSUMOWANIE:
(kolejność punktów dowolna)
- Hipolit
Banasiak, ur. w 1822r. w Siennicy, syn Jadwigi
Banasiak l.21 i ojca nieznanego (taki
zapis odnajdujemy w aktach)
- W
1823r. odnajdujemy akt ślubu: Jan Kowalczyk
i Jadwiga Banasiak l.22 z Siennicy. (1 dowód)
- W
następnych latach - akty ur. dzieci Jana Kowalczyka
i Jadwigi Banasiak. (nie ma innego dziecka tych
rodziców o imieniu Hipolit!)
- Około
20 lat później (jeżeli mamy szczęście)
natrafimy na akt ślubu: Hipolit Kowalczyk syn
Jana i Jadwigi Banasiak l.21 - (2) ten akt to
potwierdzenie naszej hipotezy szczególnego
przypadku!
NA
ZAKOŃCZENIE
jeszcze jeden przykład do rozważenia (autentyczny z
Kujaw - Kościelnawieś 9/1830):
Akt
ślubu: Antoni Michalski, młodzian lat 20, na pokomornem
w Szalonkach z Marianną Sobierajówną vel Bagniewską, lat
20, córką Jadwigi Bagniewskiej ojca niewiadomego. Urzędnik
stanu cywilnego wpisał imię i nazwisko: Marianna Sobierajówna
czyli byłby to rodzaj "kary" dla panny, która
urodziła nieślubne dziecko? A same nazwisko Sobierajówna
czyli Sobieraj to może rodzaj przezwiska, oznaczający,
że panna "ta, która sama sobie radzi"?
Wykres
powinowactwa
[zobacz]
Księgi parafialne i urzędów stanu cywilnego
Obowiązek prowadzenia ksiąg metrykalnych na ziemiach polskich został wprowadzony w drugiej połowie XVI w. Władze kościelne nakazały spisywanie ochrzczonych, bierzmowanych, zaślubionych i przyjmujących komunię na Wielkanoc. Nieco później nakazano rejestrowanie zmarłych. W XVIII w. zalecono prowadzenie oddzielnych ksiąg chrztów, ślubów i pogrzebów. Wpisy prowadzone były łącznie dla wszystkich miejscowości należących do parafii, w księgach bez podziału na rubryki.
W wyniku rozbiorów archidiecezja lwowska i diecezja przemyska znalazły się w Cesarstwie Austriackim, a diecezja łucka (łucko-żytomierska, obejmująca gubernię kijowską i wołyńską) w Cesarstwie Rosyjskim.
W Cesarstwie Austriackim księgi metrykalne zostały uznane za akta stanu cywilnego uzyskały wiec rangę oficjalnego dokumentu. Prowadzone były w języku łacińskim. W dużych parafiach dla każdej miejscowości prowadzono oddzielną księgę, w małych parafiach jedną, ale wpisy z poszczególnych miejscowości miały być wyraźnie oddzielone.
Księgi starsze prowadzone były w formie opisowej, bez rubryk (np. duchowny pisał: "Dnia piątego maja tysiąc osiemset sześćdziesiątego roku zjawił się u mnie Jan Makowski i okazał nam dziecię płci męskiej...").
Później księgi były rubrykowane, z czasem pojawiły się drukowane formularze. Zmienił się też ich charakter. Dotychczasowe księgi chrztów i pogrzebów zastąpiły księgi urodzeń i zgonów. Daty tych wydarzeń podawano przed datami posług religijnych (chrztu i pogrzebu).
W wieku XIX i XX obok łaciny występuje w księgach język polski (z reguły od 1826r., ale sporo jest polskich ksiąg od 1808r.), a od 1869r. język ruski.
Liber natorum (baptisatorum) - księga urodzonych
[zobacz]
W księdze takiej znajdują się następujące rubryki:
- W lewym górnym rogu strony wpisany jest rok z którego księga pochodzi
- Numerus - numer pozycji w księdze (nie zawsze wpisy były numerowane)
- Mensis/Natus/Baptisatus - Miesiąc/urodzony/ochrzczony (w tej rubryce podane są daty urodzenia i chrztu)
- Numerus domus - numer domu (w miastach podawano nazwę ulicy i nr domu)
- Nomen - imię (jeśli są dwa imiona, to często z dopiskiem binomini /dwojga imion/)
- Religio/Catholica/Aut Alia - religia/katolicka/albo inna (na ogół we właściwej rubryce stawiano ukośną kreskę)
- Sexus/ Puer/Puella - płeć/chłopiec/dziewczynka (we właściwej rubryce stawiano ukośną kreskę)
- Thori/Legitimi/Illegitimi - pochodzenie/legalne/nielegalne (we właściwej rubryce stawiano kreskę lub określano słownie)
- Parentes/Nomen/Conditio - rodzice/ imię/status (imiona i nazwiska rodziców i ich zatrudnienie)
- Patrini/Nomen/Conditio - rodzice chrzestni/imię/status (imiona i nazwiska chrzestnych i ich zatrudnienie)
- Pod wpisem (bez oddzielnych rubryk)
- Baptizavit - ochrzcił (imię i nazwisko księdza, jego urząd)
- Obstetrix - akuszerka (imię i nazwisko kobiety przyjmującej poród)
Liber Copulatorum - księga zaślubionych
[zobacz]
W księdze takiej znajdują się następujące rubryki:
- W lewym górnym rogu strony wpisany jest rok z którego księga pochodzi
- Numerus - numer pozycji w księdze (nie zawsze wpisy były numerowane)
- Mensis - miesiąc (data zawarcia ślubu)
- Sponsus - Narzeczony
- Numerus domus - numer domu (narzeczonego, niekiedy i narzeczonej)
- Nomen - imię (imię i nazwisko narzeczonego, jego zatrudnienie, rodzice)
- Religio/Catholica/ Aut Alia - religia/katolicka/albo inna
- Aetas - wiek (podawany w latach lub data urodzenia)
- Caelebs - nieżonaty /kawaler/ (we właściwej rubryce stawiano kreskę)
- Viduus - wdowiec (we właściwej rubryce stawiano kreskę)
- Sponsa - Narzeczona
- Caelebs - niezamężna /panna/
- Vidua - wdowa
- Testes/Nomen/Conditio - świadkowie/imię/status (imiona i nazwiska świadków ślubu i ich zatrudnienie)
Pod aktem adnotacja kto udzielił ślubu (zapisywano tam również terminy zapowiedzi a w przypadku niepełnoletnich informacje o zgodzie rodziców na zawarcie związku małżeńskiego)
Liber Mortuorum - księga zgonów
[zobacz]
- Numerus - numer pozycji w księdze (nie zawsze wpisy były numerowane)
- Dies Mortis/mensis - dzień śmierci/miesiąc (w tej rubryce data zgonu)
- Numerus domus
- numer domu
- Nomen Mortui - imię zmarłego (imię i nazwisko zmarłej osoby, jej zatrudnienie, stan cywilny)
- Religio/Catholica/Aut Alia
lub Annus - wiek
- Sexus/Masculinus/Feminina - płeć /męska/żeńska
- Dies Vitae lub Annus - dni życia (wiek zmarłego)
- Morbus et Qualitas Morbus - choroba /przyczyna zgonu/
Przyjęte określenia i wyrażenia w języku łacińskim
Warto wiedzieć, że niektóre słowa łacińskie zapisywano skrótem np.
Dotyczy to również łacińskich nazw miesięcy. Są to:
- Januarius/Jan. (styczeń),
- Februarius/Feb. (luty),
- Martius/Mart. (marzec),
- Aprilis/Apr. (kwiecień),
- Maius/Mai (maj),
- Junius/Jun. (czerwiec),
- Julius/Juli. (lipiec),
- Augustus/Aug. (sierpień).
Te nazwy skracano zwykle do 3-4 początkowych liter. Począwszy od września skróty mają takie zapisy:
- 7-bris September (wrzesień);
- 8-bris October (październik);
- 9-bris November (listopad);
- 10-bris lub X-bris December (grudzień).
Najczęściej spotykane w księgach określenia łacińskie to:
- adolescens - młodzieniec,
- ambo - obaj,
- baptizatio - chrzest,
- baptizatus - ochrzczony,
- circiter - blisko, około,
- conjugalis - małżeński,
- conjugatis - żonaty/zamężna,
- conjuges - małżonkowie,
- copulatio - zaślubiny,
- defunctus/denatus - zmarły,
- famatus - pochodzący z miasta, mieszczanin,
- filius - syn,
- filia - córka,
- frater - brat,
- gemini - bliźnięta,
- honestus - poczciwy
- illegitimus - nieślubny,
- infans - dziecko,
- juvenis - kawaler,
- laboriosus - pracowity, utrudzony,
- liberi - dzieci,
- marita - żona,
- maritus - mąż,
- mater - matka,
- materna - matka chrzestna,
- matrimonialis - małżeński,
- matrimonium - małżeństwo/ślub,
- mensis - miesiąc,
- mortuus - zmarły,
- natus - urodzony,
- nobiles - szlachcic,
- obyt - zmarły,
- orphanus - sierota bez ojca,
- parentes - rodzice,
- pater - ojciec,
- patrini - rodzice chrzestni,
- pupillus - sierota bez matki,
- quondam - zmarły/niegdyś,
- relicta - wdowa, relictus - wdowiec,
- secundo voto - powtórnie zamężna/żonaty,
- sepultura - pogrzeb,
- sepultus - pogrzebany/pochowany,
- soror - siostra,
- sponsa - narzeczona,
- sponsus - narzeczony,
- sponsor fidei - ojciec chrzestny,
- testis - świadek,
- uterque - każdy z dwóch, oboje,
- uxor - żona,
- uxoratus - żonaty,
- vidua - wdowa,
- viduus - wdowiec,
- virgo - dziewica/panna.
Inne określenia i wyrażenia to: niegda - nieżyjący/niegdyś, onegdaj - przedwczoraj, semi duorum - półtora roku, dierum 6 -6 dni, mensium 6 - 6 miesięcy, hebdomadorum, (hebdo) 6 - 6 tygodni (niedziel), munitus,-a sakramentes - zaopatrzony, -a w sakramenty.
W dokumentach pisanych w języku ruskim należy zwracać uwagę na datę. Na ogół podawane są dwie daty tj. wg kalendarza juliańskiego (ruskiego) i gregoriańskiego (to ta właściwa) różniące się o 12 dni i tak: 10 kwiecień wg juliańskiego to 22 kwiecień wg gregoriańskiego (naszego), 25 październik jul. to 7 listopad greg. (naszego) Ponadto przy datach należy zwracać uwagę na fakt, że na początku dokumentu jest podawana data jego sporządzenia natomiast w treści
aktu jest zwykle podawana faktyczna data urodzin czy śmierci poprzez stwierdzenie, że wczoraj czy onegdaj (przedwczoraj) itp. zmarł czy urodził się wymieniony parafianin.
Jak
szukać pochodzenia?
- Nazwisko jest
mało istotnym szczegółem dla ustalenia
pochodzenia szlacheckiego - zobacz etymologia
[>>>]
- Wieś pochodzenia
(np. urodzenia) jest istotnym warunkiem gdyż
wiele nazwisk szlacheckich jest odmiejscowych
(szczególnie dla XV-XVIIw.);
- Kolejnym krokiem
jest ustalenie, czy szukane nazwisko występuje
w spisach elektorów królów
(XVII-XVIIIw.) - dzisiaj jest to wg. mnie
najistotniejsze źródło pochodzenia i
przynależności szlacheckiej (szczególnie
na Mazowszu). Można sprawdzić wypisy elektorów
np. w Herbarzach Bonieckiego i Uruskiego;
- Jeżeli w w/w
źródłach odnajdzemy nazwisko, należy
spisać, z jakich ziem pochodzili elektorowie.
Każda ziemia była zobowiązana do wybrania
kilku przedstawicieli z okolicznej szlachty.
Źródło poszukiwań jak w p.3
- Teraz należy porównać
ziemię, z której wywodzili się elektorowie
i nazwy wsi szlacheckich z których wiemy,
że pochodziła nasza rodzina. Źródło:
Zynberg "Skorowidz KP" z 1875r. lub
"Słownik Geograficzny KP", naogół
jest podany status danej wsi (szlachecka, folw.,
włościańska);
- Jeżeli w obszarze
znalezionej ziemi występuje wieś szlachecka
i nazwa jej jest zbliżona do nazwiska (szczególnie
dla wieku XVI-XVII) to można przyjąć niemal
w 100%, że rodzina tam zamieszkująca była i
jest pochodzenia szlacheckiego i pieczętowała
się wymienionym, przy wypisie elektorów, herbem;
- Naogół
w Herbarzach są podane szczegółowe opisy
rodzin elektorów, niekiedy pełnili oni
różne funkcje urzędnicze czy wojskowe;
- Warto przejrzeć
Czajkowskiego "Regestr diecezjów...",
wymieniono w nim właścicieli ziemskich z końca
XVIIIw.
- Warto przejrzeć
akta parafialne i USC danej gminy. W nich często
znajdziemy potwierdzenie pochodzenia np. przez
dodanie przed nazwiskiem wymienionego w aktach
słowa nobiles i in.... i to powinno nam wystarczyć!
Bardziej zaawansowane analizowanie akt i dokumentów
wiąże się naogół ze znajomością łaciny
i umiejętnością czytania starych woluminów...
Opracowanie: Andrzej M. Jankowski [KONTAKT]
Życzę
owocnych poszukiwań
|